Brandoffer

Die brandoffer was die algemeenste offer. Die term “brandoffer” dui daarop dat die hele dier verbrand is en in rook opgegaan het. Dit was ʼn offer aan God met ʼn aangename geur. Die voorskrifte vir hierdie soort offerande word aangetref in Levitikus 1.

ʼn Brandoffer was ʼn vrywillige offerande. Dit kon bedoel wees as versoening vir sondes, maar brandoffers is dikwels sonder enige spesifieke rede gebring.

Aanvanklik kon enigeen ʼn brandoffer op enige plek bring. Maar ná die volk Isael die land Kanaän verower het, is brandoffers beperk tot die tent van ontmoeting en later tot die tempel. 

ʼn Brandoffer kon bestaan het uit ʼn bul, ʼn skaap of ʼn bok. Dit moes ʼn manlike dier wees, sonder enige gebrek. ʼn Voël kon ook dien as ʼn brandoffer. 

Die persoon wat die offerande bring, moes die dier na die heiligdom toe bring en dit daar slag. Die priester moes die bloed teen die kante van die altaar sprinkel. Dan is die kop van die dier, die vleis en die vet van die niere verbrand. Die priester was dan die pote en die binnegoed, wat ook verbrand is.