Heiligheid in die Ou Testament: Heilige mense
Verskillende groepe mense word in die Ou Testament “heilig” genoem:
- priesters;
- die volk Israel;
- nasireërs;
- eersgebore seuns.
Priesters
Priesters
Onder die priesters het die hoëpriester
Die volk Israel
In die Ou Testament het die volk nie dieselfde heilige status as die priesters gehad nie, en dit het laasgenoemde toegang tot die heiligdom verleen. Die volk se heiligheid is van ʼn ander aard. Die Israeliete is ʼn heilige volk omdat God hulle van die ander nasies afgesonder het en hulle uit Egipte bevry het. Dit maak God hulle God, en die Israeliete het ʼn verpligting om aan Hom gehoorsaam te wees. Deur aan Hom gehoorsaam te wees sal hulle ʼn heilige volk wees (sien Levitikus 11:44-45; Levitikus 20:7-8).
Nasireërs
Gewone mense kon tydelik ʼn toestand van heiligheid bereik wat vergelykbaar was met die heiligheid van priesters. Om dit te doen, moes hulle die nasireërgelofte aflê (Numeri 6:1-21). Nasireërs
Daar is ook voorbeelde in die Ou Testament van persone wat lewenslank nasireërs was. Simson
Eersgeborene
In Numeri word die eersgebore seuns van die Israeliete deur God as heilig verklaar (Numeri 3:13; Numeri 8:17). God het hulle in Egipte aan Hom toegewy. Daarom behoort hulle aan God en hulle moet “losgekoop word
Lees verder?
Met ʼn gratis BibleSA-rekening kan jy: