Dienaar van die Here

In die Bybel word verskillende mense as dienaars van die Here beskryf. Daar is vier gedeeltes in Jesaja wat op ʼn baie spesifieke manier oor die dienaar van die Here praat. In die Nuwe Testament word hierdie gedeeltes op Jesus van toepassing gemaak.

ʼn Dienaar is ondergeskik aan iemand anders, byvoorbeeld aan ʼn koning. Die woord kan egter ook ʼn godsdienstige betekenis hê wanneer dit verwys na:

In die boek Jesaja (Jesaja 40 – 55) speel die dienaar van die Here ʼn belangrike rol. Vier gedeeltes, die sogenaamde “dienaarliedere”, gaan oor hom. Daar het al baie besprekings plaasgevind oor die identiteit van hierdie dienaar. In Jesaja is daar blykbaar nie net een dienaar van die Here nie. Verskeie dienaars word genoem:

In Jesaja 40 – 55 is die dienaar die skakel tussen die volk Israel en die toegewyde mense wat die Here wil volg. Mense behoort nie nou meer aan God se volk op grond van geboorte nie, maar is slegs deel daarvan indien hulle na die stem van die dienaar luister (Jesaja 50:10). Dit skep ʼn groep “dienaars van die Here” (Jesaja 54:17).

Die skrywers van die Nuwe Testament pas die tekste oor die lydende dienaar van die Here op Jesus toe. Soms is daar ʼn indirekte verwysing na Jesaja (sien 1 Korintiërs 15:3; Filippense 2:6-11). Op ander plekke haal die outeurs ʼn teks oor die dienaar aan en maak dit op Jesus van toepassing. Sien byvoorbeeld:

Die skrywers van die Nuwe Testament bring Jesus se lewe en sterwe in verband met die karakter van die dienaar. Op hierdie wyse beklemtoon hulle dat Jesus se werk en lyding by die Ou Testamentiese tradisie inpas. Hulle sien Jesus as die perfekte dienaar van God.