Beginreëls

Paulus begin al sy briewe op ’n soortgelyke manier. Hy begin met sy eie naam, die geadresseerde(s) en die rede vir die brief. Paulus het die korrespondensiegebruike van sy dag gebruik.

Paulus begin die eerste sin van al sy briewe deur sy naam as afsender te verskaf, en soms ook die name van sy mede-outeurs, soos dié van Timoteus.
Daarby noem hy die naam van die persoon aan wie hy skryf. Die ontvangers kon individue (Filemon) of een of meer (huis-) gemeentes (soos, byvoorbeeld, “almal in Rome”) wees. In die tweede sin wens Paulus altyd sy lesers seën toe:

“Genade en vrede vir julle van God ons Vader en die Here Jesus Christus.”

Naas die standaardbegin, begin die meeste van Paulus se briewe met ’n positiewe opmerking omtrent die mense aan wie hy skryf. Dit is ’n manier om die guns van sy lesers te wen. In Romeine 1:8-10, byvoorbeeld, begin Paulus:

“Allereers dank ek my God deur Jesus Christus oor julle almal, want in die hele wêreld praat die mense oor julle geloof. God, wat ek met hart en siel dien deur die evangelie van sy Seun te verkondig, is my getuie dat ek gedurig in my gebede aan julle dink. Elke keer as ek bid, vra ek God of Hy dit nie uiteindelik vir my moontlik wil maak om julle te besoek nie.”

Dit word soms captatio benevolentiae genoem en kom algemeen by Paulus se tydgenote voor. Hulle dank dikwels hulle gode vir hulle lesers.
In twee van sy briewe laat Paulus hierdie captatio uit: in 1 Korintiërs en Galasiërs. In beide gevalle het dit te make met die gespanne verhouding tussen Paulus en die betrokke gemeenskap. In hierdie briewe wil Paulus tot die kern van die saak deurdring.