1Salomo se mooiste lied.
Sy:
2“Soen my, soen my weer en weer!
Jou liefkosings is beter as wyn,
3jou parfuum ruik so lekker,
jou naam is suiwer parfuum:
daarom het die meisies jou so lief.
4Vat my saam met jou,
kom ons hardloop!”
Die koning vat my toe na sy kamer toe.
Hy:
“Kom ons juig, kom ons wees vrolik oor jou!”
Sy:
“Kom ons prys jou liefkosings, dit is beter as wyn!
Ek kan verstaan dat die meisies lief is vir jou.
5“Ek is bruin gebrand maar ek is mooi,
vroue van Jerusalem.
Ek is so bruin soos die tente van Kedar,
soos die tentdoeke van Salomo.
6Moet my nie so aankyk omdat ek donker is nie,
omdat die son my gebrand het nie:
my broers het my so bruin laat brand,
hulle het my die wingerde laat oppas;
ek kon my eie wingerd, myself, nie versorg nie.
7“Sê my, jy wat ek liefhet,
waar laat jy jou kleinvee wei,
waar laat jy hulle rus op die middag?
Hoekom moet ek my agter 'n sluier wegsteek
en by die veetroppe van jou vriende rondsoek?”
Hy:
8“As jy dit nie weet nie,
mooiste van al die vroue,
loop maar net op die kleinvee se spore
en laat jou bokkies wei
by die veewagters se tente.
9“Soos 'n spogperd in die farao se strydwa,
so is jy vir my, my liefling,
10met jou lieflike wange tussen jou oorbelle,
jou nek met sy kettinkies om.
11Ons sal vir jou oorbelle van goud maak,
met silwerknoppies daarin.”
Sy:
12“So lank die koning op sy rusbank gelê het,
het my nardusparfuum se geur versprei.
13Die man wat ek liefhet, is vir my 'n sakkie mirre
wat tussen my borste lê.
14Die man wat ek liefhet, is vir my 'n bos hennablomme
uit die wingerde van En-Gedi.”
Hy:
15“Jy is mooi, my liefling,
jy is mooi, jou oë is duiwe.”
Sy:
16“Jy is mooi, man wat ek liefhet,
baie aantreklik.
Ons bed is die groen blare,
17ons huis se balke is die seders,
sy daklatte is die sipresse.
