Elke ding het sy vaste tyd
1Elke ding het sy vaste tyd,
elke ding in hierdie wêreld het sy tyd:
2daar is 'n tyd om gebore te word, 'n tyd om te sterwe,
'n tyd om te plant, 'n tyd om plante uit te trek,
3'n tyd om 'n lewe te neem, 'n tyd om 'n lewe te red,
'n tyd om af te breek, 'n tyd om te bou,
4'n tyd om te huil, 'n tyd om te lag,
'n tyd om te treur, 'n tyd om van blydskap te dans,
5'n tyd om klippe weg te gooi, 'n tyd om hulle bymekaar te maak,
'n tyd om te omhels, 'n tyd om weg te bly van omhelsing af,
6'n tyd om aan te skaf, 'n tyd om te laat wegraak,
'n tyd om te spaar, 'n tyd om weg te gooi,
7'n tyd om te skeur, 'n tyd om toe te werk,
'n tyd om stil te bly, 'n tyd om te praat,
8'n tyd om lief te hê, 'n tyd om te haat,
'n tyd vir oorlog, 'n tyd vir vrede.
9Wat kry die mens vir die werk waarmee hy hom vermoei?
10Ek het gesien dat God aan die mens 'n taak gegee het om hom mee besig te hou. 11God het elke ding gemaak dat dit pas in 'n bepaalde tyd, maar Hy het ook aan die mens 'n besef gegee van die onbepaalde tyd. Tog kan die mens die werk van God van begin tot einde nie begryp nie. 12Ek het tot die insig gekom dat daar vir 'n mens niks beter is nie as om vrolik te wees en die goeie van die lewe te geniet. 13Dat die mens kan eet en drink en onder al sy arbeid nog die goeie kan geniet, ook dit is 'n gawe van God.
14Ek het tot die insig gekom dat wat God doen, blywend is:
jy kan daar niks byvoeg nie
en jy kan daar niks van wegneem nie.
God doen dit sodat die mens vir Hom ontsag sal hê.
15Wat is, was reeds.
Wat kom, was ook alreeds.
God laat weer gebeur wat vroeër gebeur het.
16Verder het ek in hierdie wêreld gesien:
waar daar reg moet geskied, is daar onreg;
waar daar geregtigheid moet wees, is daar oortreding.
17Ek het by myself gedink: God spreek reg oor regverdige en onregverdige; daar is 'n tyd vir elke saak, ook vir wat in die regspraak gebeur.
Almal is van stof
18Ek het by myself gedink: dit is ter wille van die mense self dat God hulle toets; hulle moet insien dat hulle niks anders as diere is nie. 19Een en dieselfde lot tref mens en dier, hulle gaan almal dood, die een soos die ander. Almal het net een asem. Die mens is nie beter daaraan toe as die dier nie. Alles kom tot niks.
20Almal is op pad na dieselfde plek toe,
almal is van stof en almal word weer stof.
21Wie weet of die asem van die mens opstyg boontoe
en of die asem van die dier afgaan onder toe?
22Ek het gesien dat daar niks beter is nie
as dat die mens vreugde vind in sy werk;
dit is wat hom toekom.
Wie kan hom laat sien wat ná hom sal gebeur?
