1Dooie vlieë laat salf stink en gis,
'n bietjie dwaasheid doen meer kwaad as wat wysheid en eer goed doen.
2Die verstand van een wat wysheid het, gee hom krag,
maar dié van 'n dwaas maak hom swak.
3Selfs waar die dwaas met die pad langs loop,
ontbreek sy verstand;
hy wys vir almal dat hy 'n dwaas is.
4As die heerser vir jou kwaad word,
moenie jou pos verlaat nie;
kalmte voorkom groot foute.
5Daar is 'n verkeerde ding wat ek in hierdie wêreld gesien het,
'n fout wat begaan word deur een wat gesag het:
6die dwaas kry hoë aansien
en die rykes ontvang geen eer nie.
7Ek het slawe te perd gesien
en vorste te voet op die grond soos slawe.
8Wie 'n sloot grawe, val self daarin,
wie 'n muur afbreek, word deur 'n slang gepik.
9Wie klippe afbreek, word daardeur beseer,
wie hout kap, moet versigtig wees.
10As die byl stomp word en nie geslyp word nie,
moet jy meer krag gebruik.
Dit betaal om jou verstand te gebruik.
11As die slang pik voor hy besweer is,
bereik die besweerder niks nie.
12Die woorde van iemand wat wysheid het, vind byval;
die dwaas vernietig homself met wat hy sê.
13Wat hy sê, begin met dwaasheid
en eindig met louter onsin.
14Die dwaas praat aanmekaar,
maar geen mens weet wat sal gebeur nie,
en niemand kan vir hom sê wat ná hom sal kom nie.
15Die dwaas put homself uit met wat hy doen;
hy weet nie eers hoe om by sy stad te kom nie.
Alles kos geld
16Ellende wag vir die land waarvan 'n slaaf koning is
en waar amptenare vroeg in die dag begin feesvier.
17Dit gaan goed met die land
waarvan die koning vir homself kan besluit
en waar amptenare op die regte tyd feesvier,
met selfbeheersing en nie met 'n drinkery nie.
18Luiheid laat die dak inval,
slap hande laat die huis lek.
19Eet bring plesier,
wyn vrolik die lewe op,
maar alles kos geld.
20Moenie die koning verwens nie, nie eens in jou gedagte nie,
moenie die ryke verwens nie, nie eens in jou slaapkamer nie;
die voëltjies kan oorvertel wat jy gesê het,
hulle kan jou woorde oordra.
