2 SAMUEL 5

₁Hierna het al die Israelitiese stamme na Dawid toe in Hebron gegaan en gesê: “Ons is tog almal u eie mense! ₂In die tyd toe Saul koning was, was u tog maar die een wat Israel in die oorlog aangevoer het. Die Here het vir u gesê:

₃So het al die leiers van Israel by die koning in Hebron gekom. Toe het koning Dawid in Hebron in teenwoordigheid van die Here 'n verdrag met hulle gesluit. Op hulle beurt het hulle vir Dawid daar tot koning oor Israel gesalf. ₄Dawid was dertig toe hy koning geword het, en hy het veertig jaar geregeer. ₅In Hebron was hy sewe en 'n half jaar koning oor Juda, en in Jerusalem drie en dertig jaar oor die hele Israel en Juda.

₆Die koning en sy manskappe het teen Jerusalem opgetrek. Die Jebusiete het hierdie gebied bewoon.

Daar is aan Dawid gesê: “Hier sal jy nie inkom nie. Blindes en kreupeles sal jou hier uithou.” Ja, daar is beweer: “Dawid sal hier nie inkom nie!” ₇En tog het Dawid die Sionsvesting ingeneem. Dit is nou die Dawidstad.

₈Op daardie dag het Dawid gesê: “Elkeen wat 'n Jebusiet wil verslaan, moet eers die watertonnel, en die blindes en kreupeles in die hande kry.”

Dawid het hulle blywend gehaat. Dit is waarom gesê word 'n blinde of 'n kreupele mag nie in die tempel inkom nie.

₉Dawid het in die vesting gaan woon en dit Dawidstad genoem. Sy bouwerke het gestrek van die terras af in die rigting van die paleis. ₁₀Hy het al hoe sterker geword en die Here die Almagtige was by hom. ₁₁Koning Hiram van Tirus het 'n afvaardiging na hom toe gestuur en ook sederhout en skrynwerkers en messelaars. Hulle het vir Dawid 'n paleis gebou. ₁₂Dawid het toe besef dat die Here hom as koning oor Israel bevestig het en dat die Here Dawid se koningskap in hoë aansien gebring het ter wille van die volk Israel.

₁₃Nadat Dawid uit Hebron verhuis het, het hy vir hom uit Jerusalem meer byvrouens en vrouens geneem. Daar is toe vir hom nog seuns en dogters gebore. ₁₄Dit is die name van sy kinders wat in Jerusalem gebore is: Sima, Sobab, Natan, Salomo, ₁₅Jibgar, Elisua, Nefeg, Jafia, ₁₆Elisama, Eljada en Elifelet.

₁₇Toe die Filistyne verneem dat Dawid tot koning oor Israel gesalf is, het hulle almal teen hom opgetrek. Dawid het dit te hore gekom en op 'n strategiese plek gaan stelling inneem. ₁₈Die Filistyne het gekom en die Spooklaagte binnegeval.

₁₉Dawid het die Here geraadpleeg en gevra: “Moet ek teen die Filistyne opruk? Sal U hulle in my mag oorgee?”

Die Here het hom geantwoord: “Ja, trek op, want Ek gee hulle beslis aan jou oor.”

₂₀Dawid het toe deur 'n groot kloof getrek en hulle daar verslaan.

Hy het gesê: “Die Here het my vyand voor my gekloof soos water 'n wal kloof.”

Daarom het hy die plek Grootkloof genoem. ₂₁Die Filistyne het selfs hulle afgodsbeelde net daar gelos, en Dawid en sy manskappe het dit opgetel.

₂₂Toe die Filistyne weer opruk en die Spooklaagte binneval, ₂₃het Dawid die Here geraadpleeg.

Die Here het gesê: “Moenie optrek nie. Draai na hulle agterhoede toe en val hulle aan regoor die melkbosse. ₂₄Wanneer jy 'n geritsel in die toppe van die melkbosse hoor, moet jy blitsvinnig aanval, want dan trek die Here voor jou uit om die kamp van die Filistyne te tref.”

₂₅Dawid het gemaak soos die Here gesê het en die Filistyne van Geba af tot by die ingang na Geser verslaan.